Don't cry for me Georgia

[Qba]

“...i jak donosi nasz korespondent CNN niemalże tydzień po odnalezieniu w górach północnej Gruzji ciała oskarżanego o zbrodnie wojenne watażki Skiji Saakashvilego wciąż nie są znane okoliczności jego śmierci. W oficjalnym komunikacie lokalne władze mówią o hipotezie jaką jest nieszczęśliwy wypadek przy czyszczeniu lufy ale przedstawiciele Federacji Rosyjskiej domagają się rozpoczęcia międzynarodowego śledztwa obwiniając…”

Chico wyłączył telewizor. Krótko rozejrzał się po małym gruzińskim mieszkaniu, żeby być pewnym, że niczego nie zapomniał. Leżącą na stole kartkę złożył na cztery i włożył do kieszeni skórzanej lotniczej kurtki. Następnie zarzucił na plecy brezentowy worek i wyszedł.







***

Misja podzielona na dwa etapy - 1 Gruzja, 2 Syria. Można wziąć udział w obu lub jednym z nich.

[Vincent]

Bardzo fajna fabuła. Jak bym czytał Forsytha. Świetne.

[Torres]

Trzeba zbindowac yaka aby mnie nie zostawili w Gruzji

[VladMordock]

Wielka prośba: osobiście nie wiem czy zdążę dzisiaj dołączyć, a z uwagi na technikalia potrzebowałbym, przetestować kilka spraw.
Ktokolwiek będzie uruchamiał tą misję lub prosił technicznego o uruchomienie - proszę, niech to idzie dzisiaj na 3-instancji serwera.

[Qba]

W ładowni wypełnionego po brzegi sprzętem Antonowa panował półmrok a monotonny dźwięk silników zachęcał wciśniętych między ładunki kilkunastu pasażerów do snu. A przynajmniej tych szczęśliwców, którzy mieli zatyczki do uszu.

Al Kish ułożony na fotelu zdemontowanego do połowy Huey’a przekręcał się z boku na bok nie mogąc zasnąć. Spojrzał na zegarek - świecące fluorescencyjne wskazówki znajdowały się jakieś dwie godziny od celu. Byliby już dawno na miejscu, gdyby nie to międzylądowanie w Turkmenistanie i głośne chrapanie Biscuit’a.

Nagle szum silników został zagłuszony przez dźwięk silnej eksplozji gdzieś na zewnątrz. Całym samolotem zaczęło mocno trząść a nieprzypiętym pasem Al Kisha rzuciło gwałtownie do góry.

Stracił przytomność.

[Qba]

Ocknął się z bólem głowy gdzieś na pustyni. Zobaczył nocne niebo i stojącego niedaleko Antonova oświetlanego przez blask jakichś ognisk. Maszyna z roztrzaskanym dziobem, bez przedniego podwozia stała zaryta w piachu.

“No! Księżniczka Al Kisha raczył się obudzić!” - w głosie Biscuit’a dało się wyczuć nutkę pretensji - “Jak zapewne widzisz, nie dotarliśmy jeszcze do celu - coś nam po drodze wypadło.” - wskazał na podziurawione skrzydło Antonova i puste powyginane miejsce po jednym z silników.

“Nie wiem jak to możliwe ale nasze maszynki wydają się być całe. Jakbyś przestał być taki nieobecny i pomógł przy ich składaniu to moglibyśmy kontynuować podróż w tę jakże magiczną noc.”